Biomechanika i ryzyko powstania obrażeń.
Obrażenia ciała i utrata zdrowia to znacznie bardziej poważne następstwa wypadku komunikacyjnego, aniżeli uszkodzenia samochodu. Odszkodowania z tego tytułu przekraczają kilkanaście a niekiedy nawet kilkadziesiąt razy koszty naprawy pojazdu. Z tego też powodu prawidłowe określenie skutków medycznych i stopnia obrażeń uczestników wypadku ma obecnie olbrzymie znaczenie.
W tym procesie istotnÄ… rolÄ™ odgrywajÄ… eksperci zajmujÄ…cy siÄ™ rekonstrukcjÄ… zdarzenia, ponieważ tylko dokÅ‚adne odtworzenie toru ruchu pojazdu podczas wypadku pozwala na okreÅ›lenie rzeczywistego kierunku przemieszczania siÄ™ ciaÅ‚ pasażerów w pojeździe. To z kolei pozwala zweryfikować, jakimi częściami ciaÅ‚a mogli oni kontaktować z elementami wnÄ™trza kabiny i czy mogÅ‚o to doprowadzić do powstania urazów. Do eksperta inżyniera należy także okreÅ›lenie wartoÅ›ci przyspieszeÅ„ i siÅ‚, jakie oddziaÅ‚ywaÅ‚y na ciaÅ‚a w czasie tego ruchu oraz porównanie ich z wartoÅ›ciami granicznymi ustalonymi na drodze eksperymentalnej. Tak przygotowany komplet danych, obok zebranej w sprawie dokumentacji medycznej, stanowi niezwykle istotne źródÅ‚o informacji, niezbÄ™dne do prawidÅ‚owej oceny ciężkoÅ›ci obrażeÅ„.
W ilościowym określeniu intensywności urazów kluczowe znaczenie odgrywają kryteria liczbowe, które zostały opracowane indywidualnie dla każdej części ciała.
Najbardziej narażone w czasie wypadku są głowa oraz kręgosłup, zwłaszcza w części szyjnej. Przy określeniu obrażeń głowy zastosowanie znajduje wskaźnik HIC (Head Injury Criterion), którego wartość ustala się na podstawie scałkowanego przebiegu przyspieszenia w czasie trwania impuslu uderzenia. W przypadku kregosłupa szyjnego analizie poddawane są zarówno wartości momentów gnących jak i sił działających wzdłuż jego osi.
Analogiczną ocenę narażenia na urazy przeprowadza się dla mostka i klatki piersiowej, miednicy oraz nóg i stóp.
