Biomechanika i ryzyko powstania obrażeń.
Obrażenia ciała i utrata zdrowia to znacznie bardziej poważne następstwa wypadku komunikacyjnego, aniżeli uszkodzenia samochodu. Odszkodowania z tego tytułu przekraczają kilkanaście a niekiedy nawet kilkadziesiąt razy koszty naprawy pojazdu. Z tego też powodu prawidłowe określenie skutków medycznych i stopnia obrażeń uczestników wypadku ma obecnie olbrzymie znaczenie.
W tym procesie istotną rolę odgrywają eksperci zajmujący się rekonstrukcją zdarzenia, ponieważ tylko dokładne odtworzenie toru ruchu pojazdu podczas wypadku pozwala na określenie rzeczywistego kierunku przemieszczania się ciał pasażerów w pojeździe. To z kolei pozwala zweryfikować, jakimi częściami ciała mogli oni kontaktować z elementami wnętrza kabiny i czy mogło to doprowadzić do powstania urazów. Do eksperta inżyniera należy także określenie wartości przyspieszeń i sił, jakie oddziaływały na ciała w czasie tego ruchu oraz porównanie ich z wartościami granicznymi ustalonymi na drodze eksperymentalnej. Tak przygotowany komplet danych, obok zebranej w sprawie dokumentacji medycznej, stanowi niezwykle istotne źródło informacji, niezbędne do prawidłowej oceny ciężkości obrażeń.
W ilościowym określeniu intensywności urazów kluczowe znaczenie odgrywają kryteria liczbowe, które zostały opracowane indywidualnie dla każdej części ciała.
Najbardziej narażone w czasie wypadku są głowa oraz kręgosłup, zwłaszcza w części szyjnej. Przy określeniu obrażeń głowy zastosowanie znajduje wskaźnik HIC (Head Injury Criterion), którego wartość ustala się na podstawie scałkowanego przebiegu przyspieszenia w czasie trwania impuslu uderzenia. W przypadku kregosłupa szyjnego analizie poddawane są zarówno wartości momentów gnących jak i sił działających wzdłuż jego osi.
Analogiczną ocenę narażenia na urazy przeprowadza się dla mostka i klatki piersiowej, miednicy oraz nóg i stóp.
